Czy wiecie po czym poznać łodzianina w każdym zakątku kraju? Po śmiesznej fryzurze, dziwacznych krokach czy może kolorze oczu? Nie, ale spróbujcie zapytać go o najbliższą pętlę tramwajową, bilet miesięczny czy bułkę paryską, a usłyszycie takie niezwykłe słowa jak krańcówka, migawka i angielka. Jest ich znacznie więcej, a przeważnie określają typowe dla okolic Łodzi miejsca, potrawy czy przedmioty. Dla mieszkańców innych miast to zagadkowe wyrazy, które tworzą tajemniczy i nieco bajkowy język, znany wyłącznie łodzianom. Najlepiej pamiętają go babcie i dziadkowie, albo ich córki i synowie – ale czy znają go dzieci? Jeśli nie, to na pewno zaprzyjaźnią się z nimi podczas lektury tej książeczki.
Wiersze i opowiadania tutaj zamieszczone zostały napisane przez dorosłych, którzy wcale nie są znanymi pisarzami trudniącymi się na co dzień bajkopisarstwem. Stworzyli je ludzie posiadający o wiele cenniejszy dar – znający mowę łódzką. Łączy ich jeszcze jedno: każdy z nich, podobnie jak wszystkie dzieci, zna doskonale twórczość Juliana Tuwima, łodzianina z urodzenia, miłośnika i kolekcjonera językowych (w tym również łódzkich) „perełek”. Zainspirowani jego poezją chcieli opowiedzieć dzieciom historie zabawne, często pouczające, a na dodatek pobudzające wyobraźnię. W odpowiedzi najmłodsi stworzyli niezwykłe obrazki ilustrujące książeczkę. Jednak to nie wszystko! Do niektórych wierszy została skomponowana muzyka, aby móc je podśpiewywać idąc rano do szkoły lub posłuchać w domowej ciszy.
Zapraszamy do lektury i wspólnej zabawy!